Handen uit de mouwen en bestuurders uit de glazen torens

Deze week hadden we als SP het genoegen om mee te helpen aan het initiatief van Bouwgein, de bouwspeeltuin in Batau. Met een blik vol SP-ers hebben we de handen uit de mouwen mogen steken om dit knappe werk te ondersteunen. We hebben met onze eigen ogen gezien hoeveel je kunt bereiken als je samen er tegen aan gaat en je niet laat kisten door de gemeente en bureaucratie.De initiatiefnemers getuigen van groot ondernemersschap en hebben geen mogelijkheid onbenut gelaten om Bouwgein een goede doorstart te laten maken. Het verbijstert mij met regelmaat hoe de gemeente voorzieningen wegneemt die gewaardeerd worden en waar groot animo voor bestaat. Een alternatief is er niet, behalve wanneer een aantal betrokken buurtbewoners besluit dat dit zo niet gaat. Ze offeren veel op om de doorstart voor elkaar te krijgen en dit lijkt helemaal in de lijn te zijn van de gemeente die vindt dat burgers voortaan zelf maar voor bepaalde zaken dienen te zorgen. Hiermee wordt dan een beroep gedaan op de ‘eigen verantwoordelijkheid’ zoals het college dat zo mooi kan zeggen. Voorop gesteld, SP is er ook zeer voor om mensen verantwoordelijkheid te geven en mensen op die verantwoordelijkheid te wijzen. Maar wanneer dit betekent dat de gemeente zegt:"Zoek het zelf maar uit", dan denk ik niet dat we als samenleving zo met onze collectieve voorzieningen willen omgaan. Dat bepaalde voorzieningen voorhanden zijn in onze samenleving moet niet afhangen van een groep goedbedoelende wijkbewoners die een gat vullen dat de gemeente laat vallen. Deze zaken moeten we de overheid laten organiseren zoals we dat in de na-oorlogse tijd hebben geleerd en in de praktijk hebben gebracht.Wat is anders de volgende stap? Gaan we de brandweerdienst ook aan de burgers zelf overlaten? En de politie? Het lijken andere grootheden als je ze zo opschrijft, maar het gaat wezenlijk om dezelfde zaken. Als we het met zijn allen belangrijk vinden dat bepaalde zaken geregeld zijn, laten we die dan onderbrengen in degelijk overheidsbeleid. Als we constateren dat kinderen steeds meer last hebben van overgewicht, laten we dan zorgen dat ze zich buiten kunnen vermaken op een actieve manier. En niet alsmaar binnen achter een computer hangen."Deze zaken worden zo langzamerhand onbetaalbaar", hoor je de politici vandaag de dag zeggen. Laat u zich niet misleiden! Dezelfde bedragen en meer, zullen de komende jaren door het college in het zwarte gat van het stadscentrum gestort worden. Een centrum waar niemand nog op zit te wachten en een rampenproject dat ervoor zorgt dat alle sociale zaken in de gemeente onder druk komen te staan. Dit proces is nog maar net begonnen. Het eufemisme van de ‘eigen verantwoordelijkheid’, dat eigenlijk zo veel betekent als:"Zoek het zelf maar uit", klinkt iedere keer na in mijn oren als ik weer zie hoe een collectieve organisatie aan de markt wordt overgeleverd of in de richting van de burger wordt geschoven. De conclusie is keer op keer dat de markt en de burger, hoe goed bedoelend ook, een dergelijke taak niet kunnen dragen en dienen te dragen.De overheid zal altijd eindverantwoordelijk zijn, en zo hoort het ook. In plaats van de aandacht te leggen op het uiterlijk en te investeren in prestigebeton, dient de aandacht terug te gaan naar mensen. Maak Nieuwegein daar maar eens ’trots’ op.De komende maanden zullen we vaker helpen bij Bouwgein en de mensen er niet mee laten zitten. Niet dat de voortgang in gevaar is, in tegendeel. Er moet nog een laatste restje geld bijeen gesprokkeld worden, maar dat zal goed komen. Ook zonder ons zullen ze het redden. Ik wilde daar echter toch maar niet van uit gaan. Alleen al om te laten zien dat we Bouwgein steunen en een warm hart toedragen. Hiermee geven we niet aan dat we het collegebeleid van de ‘eigen verantwoordelijkheid’ steunen. We steunen de mensen en het goede doel, geen beleid dat uitgedacht is achter glas en waardoor het zicht op de samenleving zoals die echt is allang ontbreekt. Mensen boven beton, ik blijf het zeggen!Martijn Stekelenburg